Hz. Muhammed’in (s.a.v.) Davasındaki Cesaret ve Kararlılığı

Yiğitlik ve kahramanlık anlamına gelen cesaret; güç ve tehlikeli bir işe girişirken kişinin kendinde bulduğu güven duygusudur. Korku veren bir olay anında veya olağan dışı durumlarda sabır ve sebat göstererek soğukkanlılığı koruyup, endişeye kapılmadan sakin bir şekilde hareket etmektir.

Hz. Muhammed’in (s.a.v.) kişisel özelliklerinden biri de cesur olmasıdır. O, en zor ve sıkıntılı anlarda bile cesaretinden bir şey kaybetmemiştir. Mekkeli müşriklerin İslam’ın yayılmasına engel olma çabalarına hatta

Taif’te müşrikler tarafından taşlanarak şehirden çıkarılmasına rağmen içinde bulunduğu toplumun inanç ve âdetlerinin yanlış olduğunu cesaretle söylemiştir. Hz. Peygamberin bu kararlılığı karşısında yaptıkları baskıların işe yaramadığını gören müşrikler Hz. Muhammed’e (s.a.v.) kendilerince cazip teklifler sunmuşlardır. Allah Resulü “Güneş’i sağ elime, Ay’ı da sol elime verseler yine de yolumdan dönmem…” buyurarak cesaretini ve kararlılığını ortaya koymuştur.

Mekke’de müşriklerin baskıları nedeniyle İslam’ı tebliğ etme imkânı kalmayınca Hz. Muhammed (s.a.v.), Allah’ın (c.c.) izin vermesiyle Medine’ye hicret kararı aldı. Kendisi başta olmak üzere bütün Müslümanlar inançları uğruna her şeylerini geride bırakıp yola düştüler. Hicret esnasında müşrikler tarafından takip edildikleri için Hz. Ebubekir (r.a.) ile Sevr mağarasına sığınan Hz. Peygamber (s.a.v) en zor zamanda “… Üzülme! Allah bizimle beraberdir…” diyerek yol arkadaşını teselli etmiş ve cesaretini korumuştur.

Son derece yumuşak huylu, sakin bir tabiata sahip olan Hz. Muhammed (s.a.v.), yeri geldiğinde hak ve hakikat uğrunda cesur ve yürekliydi. Bedir Savaşı’nın en şiddetli anlarında, bin kişilik müşrik ordusu karşısında üç yüz kişilik Müslüman ordusu telaşa kapıldıklarında ona sığınıyor, onu kendilerine siper yapıyorlardı.

Kararlılık, bir iş ve davranışta azim ve sebat göstermek, bir konuda iyi düşündükten sonra verilen karardan dönmemektir. Kararlılık Müslümanın ahlaki bir özelliğidir. Nitekim mümin, şartlar ve durumlar ne olursa olsun imanında kesin bir sebat ve azim gösterir. Başına gelen olumlu ya da olumsuz hiçbir hâl ve hadise, müminin hayır ve iyilik üzere olmasına engel olamaz. Allah Resulü (s.a.v.) müminin bu güzel halini şöyle anlatır: “Müminin durumu ne ilginçtir. Her hali kendisi için hayırlıdır. Bu durum yalnız mümine mahsustur. Başına sevinecek bir hal geldiğinde şükreder. Bu onun için hayır olur. Başına bir sıkıntı geldiğinde sabreder. Bu da onun için hayır olur.”

Hz. Âdem’den (a.s.) Hz. Muhammed’e (s.a.v.) dek Allah’ın (c.c.) bütün elçileri sıkıntılar karşısında davalarıyla ilgili herhangi bir gevşekliğe ya da ümitsizliğe kapılmamışlardır. Vazgeçmek yerine Rablerine sığınıp O’ndan yardım dilemişlerdir.

Hz. Muhammed (s.a.v.) de risâletini tebliğe başladığı ilk günden itibaren görevinin son anına kadar kararlılığını devam ettirmiştir. İki büyük destekçisi eşi Hz. Hatice (r.a.) ve amcası Ebu Talib’i kaybetmenin üzüntüsünü üzerinden atamamışken tebliğ için Taif’e giden Resûlullah (s.a.v.), burada kötü  karşılanmıştır. Taşlanmasına ve ayaklarının kanlar içinde kalmasına rağmen sebatını bozmamış ve ümitsizliğe düşmemiştir. Huneyn’de düşmanın pususu karşısında dağılan Müslümanlara yeryüzü bütün genişliğine rağmen dar geldiği anda Hz. Muhammed (s.a.v.) hem düşman üzerine yürümüş hem de ashâbının toparlanmasını sağlamıştır. Yine Hz. Peygamber’in (s.a.v.) müşriklere karşı giriştiği Hendek Savaşı’nda verilen mücadeledeki kararlı tavrı da Kur’an’da dile getirilmiştir.

Azim, karar vermek, bir şeyi yapmak hususunda büyük bir kararlılıkla gayret göstermek anlamına gelir. Azim ve sebatın kaynağı inançlı olmaktır. Ancak Allah’a (c.c.) gerçek anlamda iman eden kişi inancını koruma uğruna elinden geleni yapma azmini gösterebilir. Disiplinli, verimli ve başarılı bir hayat yaşayabilmek için kararlılık, azim, sebat ve sabır gibi prensiplere dikkat etmek gerekir.